مدال جهانی نقطه شروع من است، نه پایان! | از دستفروشی تا نایب‌قهرمانی جهان؛ قصه متفاوت پیام احمدی
به گزارش همشهری‌آنلاین، پیام احمدی، کشتی‌گیر ۱۸ساله و پرتلاش ایذه‌ای که روزی برای تأمین هزینه‌های زندگی‌اش دستفروشی می‌کرد، حالا یکی از چهره‌های ورزش ایران است. احمدی چند روز قبل از شروع مسابقات قهرمانی جهان در کرواسی و در روزهای پایانی اردوی تیم ملی به ترکیب تیم ملی کشتی فرنگی ایران اضافه شد. پیام با قهرمانی در مسابقات جوانان جهان، دوبنده بزرگسالان را به تن کرد و در نخستین حضورش در میدان جهانی خوش درخشید و با کسب مدال نقره، نامش را در میان ستاره‌های کشتی فرنگی ثبت کرد. گفت‌وگوی او با همشهری را می‌خوانید:
*اولین مدال جهانی در نخستین حضور؛ چه حسی داشتی؟
خدا را شکر می‌کنم که در نخستین حضورم در مسابقات جهانی توانستم مدال بگیرم؛ هرچند رنگ مدال برای خودم راضی‌کننده نبود، اما خوشحالم که دست خالی برنگشتم؛ البته متأسفانه در فینال، داوری روی نتیجه تأثیر گذاشت، ولی من هم باید بیشتر کار و ایرادهای خودم را برطرف کنم.
*کشتی‌ای که در نیمه‌نهایی با قهرمان جهان(عزیزلی) گرفتی، خیلی خبرساز شد. چرا بعد از برد شادی نکردی؟
واقعا عزیزلی برایم قابل احترام بود و نمی‌خواستم با خوشحالی من ناراحتی‌اش بیشتر شود و به‌خاطر همین شادی نکردم و حتی دست او را بالا بردم.
*استقبال مردم در فرودگاه‌ها هم که برایت خاطره‌انگیز شد. در استقبال تیم فرنگی، افراد زیادی از ایل بختیاری به فرودگاه آمده بودند.
واقعا بی‌نظیر بود. در فرودگاه امام‌خمینی(ره) مردم خیلی سنگ‌تمام گذاشتند و همینطور در فرودگاه اهواز. البته در زادگاهم ایذه هم استقبال خوبی شد. آنجا واقعا احساس غرور کردم که مردم شهرم این‌قدر به من لطف داشتند.
*الگوی ورزشی‌ات چه‌کسی بوده؟
از بچگی کشتی‌های آقای حمید سوریان را نگاه می‌کردم. همیشه برایم جذاب بود و ایشان الگوی من بود و هست.
*مسیرت از جوانان به بزرگسالان چطور طی شد؟
بعد از مسابقات جهانی جوانان که مدال طلا گرفتم به اردوی تیم ملی بزرگسالان دعوت شدم. از قبل گفته بودند احتمال انتخابی هست و من هم آماده هر چیزی بودم. انتخابی برگزار شد و با نظر کادر فنی من به‌عنوان نفر برتر انتخاب شدم.
*خیلی‌ها درباره سختی‌های مسیرت حرف می‌زنند. کمی از گذشته‌ات بگو؛ از عکسی که منتشر شد و نشان می‌داد در پارک دستفروشی می‌کنی. آن عکس خیلی سروصدا به پا کرد.
من از بچگی کار می‌کردم. به‌نظرم کار کردن هیچ عیبی ندارد و اتفاقا همین باعث شد از خیلی کارها دور بمانم. بعد از اینکه طلای نوجوانان جهان را گرفتم، فدراسیون کشتی و شخص آقای علیرضا دبیر خیلی به من کمک کردند؛ چه از نظر مالی و چه انگیزشی. بعد از آن، دیگر کار نکردم و تمام‌وقت دنبال کشتی رفتم.
*در این مسیر سخت قهرمانی چه کسانی حامی اصلی‌ات بودند؟
قبل از همه باید از آقای علیرضا دبیر، رئیس فدراسیون تشکر کنم که در این چند سال خیلی به من کمک کردند. از ملک‌محمد بویری، مربی عزیزم هم باید نام ببرم. او در ایذه مثل یک پدر با ما رفتار می‌کند و همیشه حواسش به همه کارهای ما هست. همچنین از حسن رنگرز، سرمربی تیم ملی که واقعا در این راه کمک زیادی به من کرد. حمید باوفا هم در اردوهای جوانان خیلی کنارم بود و از لحاظ ذهنی مرا آماده کرد تا باور کنم می‌توانم در بزرگسالان هم کشتی بگیرم.
*حالا به آینده فکر می‌کنی یا هنوز در حس مدال جهانی هستی؟
مدال جهانی نقطه شروع است؛ نه پایان. من باید بیشتر تمرین و ایرادهایم را برطرف کنم و برای موفقیت‌های بزرگ‌تر آماده شوم.
