قرمزها این سناریو را پیشبینینمیکردند/ آنالیز ضربات پنالتی: لیورپول به دوناروما و بدشانسی باخت
به گزارش “ورزش سه”، لیورپول تا دیشب هرگز در ضربات پنالتی لیگ قهرمانان (یا جام باشگاههای اروپا) شکست نخورده بود اما از سوی دیگر، تا به حال با قدرت جانلوئیجی دوناروما، قهرمان ضربات پنالتی، که بار دیگر در خاک انگلیس درخشید، روبهرو نشده بود.
شبهای باشکوه بسیاری در آنفیلد با پیروزی لیورپول به پایان میرسند، اما این بار فرصت پاریسنژرمن بود تا با غلبه در ضربات پنالتی، به موفقیت دست یابد و این نبرد را تحت سلطه خود درآورد. اما این پیروزی تنها به لطف دروازهبان ایتالیایی درخشانشان نبود. پس چگونه توانستند این کار را انجام دهند؟
پرتاب سکه سرنوشتساز
در مسابقهای که اکنون پر از فناوریهای مدرن و سیستم کمکداور ویدئویی (VAR) است، عجیب به نظر میرسد که یک پرتاب سکه قدیمی هنوز میتواند بر نتیجه چنین دیدار مهمی تأثیر بگذارد. با این حال، دو کاپیتان این تیمهای برجسته اشرف حکیمی از پیاسجی و ویرژیل فندایک از لیورپول بالای سر داور، ایستوان کواچ، ایستاده بودند و با نگرانی منتظر نتیجه پرتاب سکهای بودند که مکان برگزاری ضربات پنالتی را تعیین میکرد.
کواچ بهصراحت به حکیمی و فندایک توضیح داد که چه اتفاقی در حال رخ دادن است و با اشاره به دو سوی ورزشگاه، پیش از اعلام نتیجه، موقعیت را روشن کرد. کاپیتانها در ثانیههایی پیش از پرتاب سکه با هم بحث کردند و فندایک در ابتدا کمی گیج به نظر میرسید. وقتی مشخص شد نتیجه پرتاب سکه به این معناست که ضربات پنالتی در انتهای آنفیلد رود برگزار خواهد شد -جایی که هواداران پیاسجی در نیمی از جایگاهها با هواداران لیورپول در اطراف و بالای آنها حضور داشتند، و نه مقابل جایگاه کوپ، جایی که پرشورترین هواداران لیورپول جمع میشوند- شادی در چهره حکیمی نمایان شد.

سپس کاپیتان پیاسجی مأمور شد یک سوی سکه را برای تعیین تیم اول ضربات پنالتی انتخاب کند. وقتی او در این پرتاب نیز برنده شد، تیم خود را پیش انداخت و این فرصت را به پیاسجی داد تا از همان ابتدا برتری را کسب کند.
هوادار با بلندگو
پس از ضربات پنالتی مطمئن و آغازین ویتینیا و گونچالو راموس از پیاسجی و محمد صلاح از لیورپول، نوبت به داروین نونیز رسید که قدم به میدان بگذارد. اما این بازیکن اروگوئهای نهتنها با استرس، بلکه با چالش دیگری روبهرو شد. در بخش هواداران پیاسجی، یک هوادار با بلندگو فکر کرد میتواند با فریاد زدن تمرکز داروین نونیز را از بین ببرد.
در حالی که داروین نونیز پشت توپ ایستاده بود، دستهایش را به کمر گرفته بود، درست مثل صلاح، صدای فریادهای آن هوادار از طریق بلندگو بهخوبی شنیده میشد. آیا این فریادها در از دست دادن ضربه نونیز نقشی داشت؟ تنها خودش میداند.
همان صدای بلندگو بار دیگر هنگام ورود کرتیس جونز برای زدن آخرین ضربه پنالتی لیورپول شنیده شد. او نیز در حین حرکت به سمت توپ و ثانیههایی پیش از شوتش، مورد فریادهای توهینآمیز قرار گرفت و در نهایت ضربهاش توسط دوناروما دفع شد.

اثر دوناروما
رکورد لیورپول در ضربات پنالتی این رقابتها گویای همهچیز بود. آنها در فینال 84-1983 میلان را شکست داده بودند، در فینال 05-2004 مقابل آث میلان پیروز شده بودند و در نیمهنهایی 07-2006 چلسی را مغلوب کرده بودند؛ بنابراین تاریخ به نفعشان بود. اما روبهرو شدن با دوناروما، متخصص نجات پنالتی که در ضربات پنالتی در انگلیس شکوفا میشود، آزمایشی متفاوت بود.
در فینال یورو 2020 در ومبلی، دوناروما قلب انگلیسیها را با نمایشی استادانه درون دروازه ایتالیا شکست و پنالتیهای جیدون سانچو و بوکایو ساکا را مهار کرد. هیچکدام از این ضربات بهویژه ضعیف نبودند، اما هر دو میتوانستند با سرعت بیشتر و جهتگیری بهتری زده شوند.
رفتار دوناروما در طول ضربات پنالتی همهچیز را نشان میداد: او صحبتهای پیش از ضربات پنالتی لوئیس انریکه را از دست داد و از جمع همتیمیهایش در حین جمع شدن کنار زمین غایب بود، زیرا بهطور موقت به تنهایی به تونل ورزشگاه رفت. وقتی بازگشت، ابتدا همتای خود، آلیسون بکر را در آغوش گرفت و سپس با جدیت به کارش پرداخت و ضربه نونیز را مهار کرد…

و سپس ضربه کرتیس جونز.

هر بار که ضربهای را دفع میکرد، جشنش به شکلی معقول و محدود بود و تنها به همتیمیهایش اشاره میکرد. انگار انتظار داشت چیزی کمتر از نقش قهرمان بودن نداشته باشد.
دقت بینقص پیاسجی
با وجود تمام مشکلات لیورپول، پیاسجی بیرحمانه عمل کرد. بله، ضربه آغازین ویتینیا شاید چندان قانعکننده نبود و آلیسون به خاطر عدم مهار آن ناامید خواهد بود، اما او در لحظات پر از استرس خیلی آرام بود. هیچ لحظهای حتی به ذهن خطور نمیکرد که این هافبک ضربهاش را از دست بدهد.
این موضوع به سرعت به ویژگی اصلی ضربات پنالتی تبدیل شد. گونچالو راموس، که در دقیقه 119 بهعنوان یار تعویضی وارد زمین شده بود و پیش از پنالتیاش حتی یک بار توپ را لمس نکرده بود و صرفاً برای زدن پنالتی وارد زمین شده بود، با سرعت و هدفی مشخص ضربهاش را به ثمر رساند.
عثمان دمبله، بهترین ضربه را با شلیکی مهیب وارد دروازه کرد؛ پنالتیای که وین رونی، مهاجم سابق انگلیس، در تحلیل نتیجه برای آمازون پرایم آن را «ضربهای که هیچ دروازهبانی در جهان نمیتوانست مهار کند» توصیف کرد.

شاید برای این تیم جوان پیاسجی مناسب بود که دزایر دوئه، جوانترین ضربهزن پنالتی در تاریخ لیگ قهرمانان، با آخرین ضربهای به همان اندازه قانعکننده، پیروزی در این دیدار را برای تیمش رقم زد و تاریخساز شد.
آرنه اشلوت، سرمربی لیورپول، این بازی را «بهترین مسابقهای که تا به حال در آن حضور داشته» توصیف کرد، اما این در شکست هیچ تسلایی برایش ندارد. او افزود: «فقط شانس با ما یار نبود.»
اما پیاسجی شانس خود را ساخت و به شکلی شایسته به پیروزی رسید.