پاسور تیم سپاهان یک مادر است / سوپرلیگ والیبال زنان با یک تماشاچی ۱۰ ماهه!

به گزارش ”ورزش سه”، اگرچه در چند دهه اخیر تمام مشکلات ریز و درشت و روند فرهنگی – اجتماعی جامعه، تصمیم برای مادر شدن را با تردید همراه می‌کند، اما هنوز هم زنانی وجود دارند که با وجود موانع زیاد، نمی‌توانند قید تجربه شیرین و عجیبی مثل مادر شدن را بزنند. به عقیده آن‌ها مادر شدن عمیق‌ترین احساسی است که یک زن می‌تواند در درون خودش تجربه کند و با این اوصاف، مشکلات عمومی جامعه که سهل است، حتی حضور در سوپرلیگ والیبال هم مانع آن‌ها در مسیر رسیدن به این احساس بی‌نظیر نخواهد شد.

گویا اصفهان را باید مهد قصه‌های دراماتیک مادر و فرزندی دانست. همین چهار سال پیش بود که الهام فرهمند، بازیکن فعلی تیم زنان سپاهان که در آن برهه از زمان پیراهن ذوب‌آهن را به تن می‌کرد، با نوزاد چند ماهه‌اش در زمین های فوتبال دیده میشد. آرنیکا پاپی، فرزند الهام و حسین پاپی (بازیکن اسبق سپاهان) است. آرنیکا وقتی نوزاد چند ماهه بود، شهر به شهر برای تقابل‌های حساس با مادرش سفر می‌کرد و گاهی حتی بین دو نیمه از یک مسابقه در آغوش مادر چشم‌هایش را فرو می‌بست. سرنوشت آرنیکا و فوتبال به هم گره خورده است و عکس‌های او را در مرتبه جهانی دست به دست می‌کنند، نوزادی که با همراهی پدر و مادرش بخش قابل توجهی از کودکی‌اش را با نگاه به چمن سبز رنگ سپری کرده است.

اما دیروز، همزمان با روز مادر ویدیویی از یک مادر ورزشکار در فضای مجازی منتشر شد. فرانک بابلیان، پاسور تیم والیبال زنان سپاهان و کودک ۱۰ ماهه‌اش که در روزهای تمرین و مسابقه مادر را همراهی می کند. فرانک که از زمان چهار ماهگی آدرین به ورزش حرفه‌ای بازگشته است، اینطور شروع می‌کند: با جان و دل این چالش را پذیرفته‌ام، بابت بودن آدرین خدا را شکر می‌کنم. معنایش این نیست که سختی نمی‌کشم، همین هفته پیش که برای مسابقه با سایپا به تهران رفتیم لحظات شیرین و البته سخت زیادی را پشت سر گذاشتیم اما هیچ چیز نمی‌تواند لحظه‌ای باعث پشمان شدنم از تصمیمم برای مادر شدن بشود. این حسی عمیق و وصف‌ناپذیر است که کاش همه دخترها آن را تجربه کنند. مادر شدن نه تنها مانعم نشده است، بلکه من را به زنی قوی‌تر از قبل تبدیل کرد. اتفاقا باید بگویم که ورزش کردن باعث حال خوبم می‌شود و  من هم این حس را به فرزند و خانواده‌ام منتقل می‌کنم.

بدون شک انتخاب این مسیر بدون کمک همسر میسر نیست، پس فرانک به همراهی همیشگی همسرش اشاره می‌کند: اتفاقا همین حالا همسرم بیرون باشگاه است که اگر لازم شد آدرین را به او بسپارم. زمانی که ازدواج کردم بازیکن تیم ملی بودم اما بعد برای مدتی کوتاه وقتی باردار بودم ورزش حرفه‌ای را کنار گذاشتم اما همسرم من را تشویق کرد که به دنیایی که به آن تعلق دارم بازگردم و حالا با همراهی او اینجا هستم.

فرانک در نهایت می‌گوید: حس مادر شدن را با هیچ احساسی نمی‌توان مقایسه کرد، برای تمام دختران ایران و جهان آرزو می‌کنم که این حس را تجربه کنند چون به نظرم بالاترین، عمیق‌ترین و گران‌بهاترین احساسی است که در وجود یک انسان خلق می‌شود.