بله! انتخاب این مربی اشتباه بود | سرمربی را محرمانه و با تصمیم خودم انتخاب می‌کنیم

خواندن این مطلب 5 دقیقه زمان میبرد

هشمهری آنلاین _‌ وضعیت والیبال ایران خوب نیست. تیمی که در برنامه‌ریزی‌ها قرار بود جزو 4تیم اول المپیک پاریس باشد، نه‌تنها به المپیک نرسید که با باخت‌های پی‌درپی و بازی‌های ضعیف با نقدهای زیادی هم روبه‌رو شد. در این شرایط سرمربی اخراج شد و تیم در نیمه راه با مربی دیگری به کارش ادامه داد. میلاد تقوی که از اسفندماه ریاست فدراسیون را به‌عهده گرفته، درباره دلایل شکست تیم ملی و وضعیت سرمربی صحبت می‌کند، از خودخواهی‌های پائز می‌گوید و از اینکه فدراسیون می‌خواهد جانشین خوبی برای او انتخاب کند؛ البته این بار بدون شلوغ‌بازی.

لیگ ملت‌ها تمام شد. قطعا که راضی نیستید؟

به چیزی که در لیگ ملت‌ها می‌خواستیم نرسیدیم. البته هرکس هرچه در توانش بود، انجام داد. الان هم دنبال مقصر نیستیم، می‌خواهیم نقاط ضعف را پیدا کنیم. نتیجه‌ای که امروز ما گرفتیم، حاصل کار یک سال گذشته نیست؛ نتیجه چند سال قبل است.

می‌شود گفت نتایج تصمیماتی است که از المپیک توکیو و حتی قبل از آن گرفته شد؟

بله، همه‌چیز از قبل توکیو شروع شد. ما فرصت‌های خوبی داشتیم که استفاده نکردیم. به هر حال نیاز بود که این مسائل را تجربه کنیم تا بتوانیم بهتر از فرصت‌ها بهره ببریم. کشورهای معدودی هستند که همیشه در اوج می‌مانند. کار ما بالا و پایین دارد، نه از بالا بودن باید مغرور شویم و نه از پایین‌آمدن ناامید.

شاید نکته مهم این باشد که بتوانیم اشتباهات را بپذیریم؛ اشتباهاتی مثل اخراج کولاکوویچ، فرصت‌ندادن به آلکنو، سپردن تیم به بهروز عطایی، طولانی‌شدن پروسه انتخاب سرمربی برای این دوره و دادن تیم به پائز و اخراج او با یک تصمیم هیجانی وسط مسابقات و… . اگر این اشتباهات را بپذیریم، شاید بشود تصمیمات بهتری گرفت.

بیشتر اینها در گذشته اتفاق افتاده و من یک عضو از یک مجموعه 13-14نفری بودم که این تصمیمات را گرفتند. هر کسی باید به اندازه سهم خودش پاسخگو باشد و من هم سهم خودم را دارم. بله، درست است. انتخاب پائز اشتباه بود ولی مسئله این است که ما گزینه‌ای بهتر از او نداشتیم. اگر هم وسط مسابقات او را نخواستیم، به‌خاطر عملکردش بود. تیم با او 8بازی از 8بازی را باخت و تیم با پیمان اکبری از 4بازی، 2بازی را برد.

باید شرایط را هم درنظر گرفت، قصد حمایت از پائز نیست ولی او تیمی را تحویل گرفت که کمترین مسابقه تدارکاتی را داشت.

درست است، ولی روحیه تیمی که به پائز تحویل دادیم با روحیه تیمی که به پیمان سپرده شد، یکی نبود. تیم در برزیل پر از انگیزه بود. هفته اول هم بازی به بازی پیشرفت کرد. مسئله هفته دوم بود که تیم فقط یک پاسور داشت و همه بار روانی تیم روی محمد وادی بود. اگر اتفاقی که در بازی با آلمان برای وادی افتاد، در یکی از بازی‌های هفته دوم در ژاپن برای او می‌افتاد، چه کار باید می‌کردیم؟ مورد تمسخر همه قرار می‌گرفتیم.

شما به‌عنوان رئیس فدراسیون چرا اجازه دادید که تیم با یک پاسور به ژاپن برود؟

خیلی عرف نیست که در کار سرمربی دخالت کنیم.

حتی اگر به قیمت آبروریزی تیم ملی می‌شد؟‌

حالا که می‌پرسید لازم است که توضیحاتی را بدهم. ما در برزیل بعد از بازی با ایتالیا با پیمان و پائز جلسه داشتیم و گفتیم جواد کریمی بیمار است و باید پاسور سوم را به تیم اضافه کنیم. نظر پزشک FIVB این بود که کریمی نمی‌تواند به بازی‌ها ادامه بدهد ولی پائز گفت که یک پزشک دیگر هم باید او را ببیند. 220دلار پول دادیم تا پزشک به هتل بیاید و کریمی را معاینه کند. نظر او هم این بود که کریمی نباید بازی کند. در آن مقطع بازی سوم هم انجام شده بود. نظر ما این بود که علی رمضانی به تیم اضافه شود ولی پائز گفت خودم تصمیم می‌گیرم و جواد می‌تواند ادامه بدهد. در بازی چهارم خود کریمی گفت توانایی بازی ندارد. در دوبی با امیر خوش‌خبر، سرپرست تیم جلسه گذاشتم و به پائز اطلاع دادیم که هم ویزای رمضانی آماده است و هم ویزای عرشیا به‌نژاد. گفت بعد از یک هفته اردو در ژاپن شرایط کریمی بهتر می‌شود و به بازی می‌رسد. او اصرار داشت که حتما کریمی در تیم باشد. بعد از بازی دوم در ژاپن گفتم یا باید استعفا بدهد یا پاسور سوم به تیم اضافه شود. پائز کلا اصرار داشت که پاسوری به تیم اضافه نشود و ما هم بیشتر از این نمی‌توانستیم با آن شرایط ادامه بدهیم.

همه‌چیز تمام‌شده و المپیک پاریس از دست رفته. برای بعد از این چه برنامه‌ای دارید؟

ما بدتر از سال گذشته نتیجه نگرفتیم و الان باید چند موضوع مهم را درنظر بگیریم. یکی از مسائل تیم این است که ما بازیکنانی که بتوانند در ترکیب اصلی بازی کنند، کم داریم. تعدادی از آنها آسیب‌دیده هستند و چند نفری هم حاضر نشدند برای تیم ملی بازی کنند. این تیم همه دارایی ما بود و بازیکنی مثل امین‌ اسماعیل‌نژاد در همه بازی‌ها فیکس بود. ما باید اینقدر بازیکن داشته باشیم که هیچ بازیکنی خودش را تنها احساس نکند. همه باید یک آلترناتیو داشته باشند.

گفتید چند بازیکن حاضر نشدند برای تیم ملی بازی کنند. منظورتان صابر کاظمی و امیرحسین اسفندیار است؟

کاظمی از اول گفت نمی‌آید ولی سرمربی تیم بود که برای هفته آخر اسفندیار را نخواست.

اما گفته می‌شود اسفندیار هم در شروع اردوها می‌خواسته در یکی از لیگ‌های عربی بازی کند و به اصرار شما قبول کرده بود در تیم ملی بازی کند.

درست است می‌خواست به یکی از این لیگ‌ها برود ولی برای 5روز. من برای آمدن او به تیم اصراری نکردم.

شما می‌گویید کمبود بازیکن داشتید اما یکی مثل یوسف کاظمی را به اردو دعوت کردید و اردو شروع نشده و پائز به ایران نیامده، خط خورد.

تعداد سرعتی‌زن‌ها زیاد بود و کاظمی نسبت به بازیکنانی که در اردو بودند، عقب‌تر بود. کلا در سرعتی بعد از سیدمحمود موسوی بازیکن بزرگی نداشتیم.

اما می‌گویند کاظمی در لیگ یکی از بهترین‌ها بود و حتی آمار بهتری هم از محمد موسوی ثبت کرد.

من از نظر فنی نمی‌دانم. اما از روز اول همه تمرینات را پائز آنلاین می‌دید و هر بازیکنی که از اردو بیرون رفت، با نظر خود او بود.

برای سرمربی تیم چه تصمیمی می‌گیرید؟

در مشورت با اهل فن، یک مربی بزرگ خارجی می‌آوریم و قرارداد طولانی‌مدت با او می‌بندیم.

دوباره 6ماه وقت لازم دارید؟

این‌بار دیگر کمیته فنی نداریم. همه کارها را محرمانه و دور از شلوغ‌بازی انجام می‌دهیم. با چند نفر از اهل فن که کارشان والیبال است، مشورت می‌کنیم و تصمیم آخر را خودمان می‌گیریم، همانطور که برای تیم ملی زنان این کار را کردیم. ما یک مربی آسیایی برای تیم زنان استخدام کرده‌ایم ولی هنوز به کسی خبر نداده‌ایم.

پس قبول دارید که هیاهویی که سال پیش برای انتخاب سرمربی به پا شد، اشتباه بود؟‌

این کار حرفه‌ای نبود. بعضی‌ها در نقل‌وانتقال مربیان منافعی دارند. چه دلیلی دارد که قبل از بستن قرارداد اسم مربی را اعلام کنیم. ما مربیانی از اروپا و آمریکای جنوبی را در لیستمان داریم.

فدراسیون از تیم ملی هم استقبال نکرد.

من که تا روز آخر کنار تیم بودم. اگر استقبال می‌کردیم یک حرف بود، الان هم که مراسم نداشتیم یک حرف است. ما تیم بازنده هستیم و هر کاری کنیم ایراد می‌گیرند.